Kleine pupjes worden groot. Voor je het weet ben je als puppedeintje van bijna vijf weken echt te groot voor de werpkist. Dat is echt zóóó 25 oktober 2014… Tsss.
Och, dat waren nog eens tijden… zucht…
Vooral als je met zijn zessen bent. Dan is het heus tijd voor de grote stap naar… (Tromgeroffel…) DE BENCH… Jazeker! En dat is niet zĂłmaar wat, zo’n overgang.
Want; als Pleegmoeder van het hele stel heb je de taak om die immens grote kist uit elkaar te halen, te verwijderen, en schoon te maken tot het weer glimt. Als Echte Moeder vindt je af en toe dat je kroost toch te snel opgroeit tot de boefjes die het worden. Met weemoed vlij je je dan nog voor een laatste keer neder op de resten van wat er eens was…
Als moeder vlij je je dan nog even met weemoed neder op de resten van wat er was….
Vervolgens is het dan weer de taak van de Pleegmoeder die, in de krochten van de schuur, op zoek gaat naar de bench van Moeder… en dat heeft dan ook weer zo zijn weerslag… Want als Pleegmoeder denk je, al benchopzettend terug aan die tijd van weleer:
Gaia voor het eerst in de bench, aug 2010. Even de degelijkheid testen…
Waar blijft de tijd…
Maar nu weer rap terug naar het heden, want dat gaat al veel te snel. De tegenwoordige jeugd vindt de bench ook een fijne plek, lekker relaxt:
Het eerste middagslaapje in de bench…
Inmiddels lopen ze in en uit de bench. Omdat het nog wel een dingetje was, dat in- en uitlopen… (zonder steeds met je grote poten tussen het drempeltje te verzanden, met het risico op narigheid, kommer en kwellende/cq knellende ledematen), een kartonnen drempel gemaakt:
Het kartonnen drempeltje. Simpel, maar effectief.
Al met al een enerverende dag.
Van Gaia's Wolvenhof 